ما بچه های کارتون های سیاه و سفید بودیم
کارتونهایی که بچه یتیم ها قهرمانهایش بودند
ما پولهایمان را می ریختیم توی قلک های نارنجکی و می فرستادیم جبهه
دهه های فجر مدرسه هایمان را تزئین می کردیم
توی روزنامه دیواری هایمان امام را دوست داشتیم
آدمهای لباس سبز ریش بلند قهرمان هایمان بودند
آنروزها هیچکدامشان شکمهای قلمبه نداشتند
و عراقی های شکم قلمبه را که می کشتند توی سینما برایشان سوت می زدیم
شهید که می آوردند زار زار گریه می کردیم
اسرا که برگشتند شاد شاد خندیدیم

ما از آژیر قرمز می ترسیدیم
ما به شیشه خانه هایمان نوار چسب می زدیم از ترس شکستن دیوار صوتی
ما توی زیر زمین می خوابیدیم از ترس موشک های صدام
ما چیپس نداشتیم که بخوریم
حتی آتاری نداشتیم که بازی کنیم
ما ویدیو نداشتیم
ما ماهواره نداشتیم
ما را رستوران نمی بردند که بدانیم جوجه کباب چه شکلی است
ما خیلی قانع بودیم به خدا

صحنه دارترین تصاویر عمرمان عکس خانم های مینی ژوب پوشیده بود توی مجله های قدیمی
یا زنانی که موهایشان باز بود توی کتاب های آموزش A.B.C.D
زنهای فیلمهای تلوزیون ما توی خواب هم روسری سرشان می کردند
حتی توی کتابهای علوممان هم با حجاب بودند
ما فکر می کردیم بابا مامان هایمان ما را با دعا کردن به دنیا آورده اند
عاشق که می شدیم رویا می بافتیم
موبایل نداشتیم که اس ام اس بدهیم
جرات نداشتیم شماره بدهیم مبادا گوشی را بابا هایمان بردارند
ما خودمان خودمان را شناختیم
بدنمان را
جنسیتمان را یواشکی و در گوشی آموختیم
هیچکس یادمان نداد

و حالا گیر افتاده ایم بین دو نسل
نسلی که عشق و حال هایشان را توی شهر نو ها و کاباره های لاله زار کرده بودند
و نسلی که دارد با فارسی وان و من و تو و ایکس باکس و فیس بوک بزرگ می شوند
و هیچکدامشان مارا نمی شناسند و نمی فهمند

یه کاره!!!!! (من فکر کنم این گربه مامور امر به معروف و نهی از منکر باشه...)

تفاوت نسلها به روایت تصویر:

گاه می رویم تا یرسیم.کجایش را نمیدانیم.فقط میرویم تا برسیم

گاه حتی  لازم است  بعد از نمازت فکر کنی  و ببینی پشت سر

اعتقادت چه می بینی ترس یا حقیقت؟

گاهی هم درختی، گلی را آب بدهی، حیوانی را نوازش کنی

 غذا بدهی ببینی هنوز از طبیعت چیزی در وجودت هست یا نه؟

یا پای کامپیوترت نباشی، گوگل و ایمیل و فلان را بی‌خیال شوی

 با خانواده ات دور هم بنشینید ، یا گوش به درد دل رفیقت بدهی و

 ببینی زندگی فقط همین آهن‌پاره‌ی برقی است یا نه؟

شاید هم  بخشی از حقوقت را بدهی به یک انسان محتاج تا ببینی

 در تقسیم عشق در نهایت تو برنده ای یا بازنده؟

لازم است گاهی عیسی باشی

ایوب باشی

 انسان باشی ببینی می‌شود یا نه؟

و بالاخره لازمست گاهی از خود بیرون آمده و

 از فاصله ای دورتر به خودت بنگری و از خود بپرسی که

 سالها سپری شد تا آن شوم که اکنون هستم آیا ارزشش را داشت؟

سپس کم کم یاد میگیری

که حتی نور خورشید هم میسوزاند اگر زیاد آفتاب بگیری

باید باغ خودت را پرورش دهی به جای اینکه

منتظر کسی باشی تا برایت گل بیاورد.

یاد میگیری که میتوانی تحمل کنی

که محکم باشی پای هر خداحافظی
 

و یاد می گیری که خیلی می ارزی
 

 
 
زیرا گاهی پروانه ها هم به اشتباه عاشق میشوند

 و به جای شمع ، گرد چراغهای بی احساس خیابان می میرند.

انتخاب شغل بر اساس ماه تولد

درگذشت آخرین بازمانده کشتی تایتانیک در ۹۷ سالگی...

میلوینا دین به هنگام غرق شدن تایتانیک پس از برخورد به یک کوه یخ در ساعات نخست ۱۵ آوریل ۱۹۱۲، تنها ۹ هفته داشت.

آن فاجعه که در جریان اولین سفر تایتانیک از ساتهمپتون به نیویورک روی داد به مرگ ۱۵۱۷ نفر در بخش شمالی اقیانوس اطلس منجر شد که عمدتا ناشی از کمبود قایق های نجات بود. خانم دین چیزی از آن سفر سرنوشت ساز به یاد نمی آورد.

 اقایون نخونند لطفا...

من سرم توی کار خودم بود    بعد یه روز یه نفرو دیدم    اون این شکلی بود    ما اوقات خوبی با هم داشتیم    من یه کادو مثل این بهش دادم    وقتی اون کادومو قبول کرد من اینجوری شدم    ما تقریبا همه شبها با هم گفت و گو میکردیم    وقتی همکارام من و اونو توی اداره دیدن اینجوری نگاه میکردن    و منم اینجوری بهشون جواب میدادم    اما روز ولنتاین اون یه گل رز مثل این داد به یه نفر دیگه    و من اینجوری بودم    بعدش اینجوری شدم      احساس من اینجوری بود    بعد اینجوری شدم    بله....آخرش به این حال و روز افتادم    پدر عاشقی بسوزه

طراح لوگوهای گوگل:

Dennis Hwang طراح و گرافیست 23 ساله اهل کره است که هم اکنون در آمریکا زندگی می کند، وی به مدت دو سال،طراح زیباترین لوگویهای گوگل ، برای مناسبت های مختلف ، از جمله نوروز بوده است...